توضیحات
|*| گردآورده‌ی جستارهایی در ادبیات، نوشته‌ی علی نگهبان) |*|
تبعید واژه‌ای آشنا‌ی جامعه‌ی امروزی است، واژه‌ای كه شكل و ساختار خودش را به صورت پیچیده و گاه‌گاه نا‌محسوس در جامعه‌ی مدرن امروزی پیدا می‌كند. تبعید تحمیلی است، اجباری که انسان را از زادگاهش دو ر می‌سازد. به نوعی تن دادن به زندگی اجباری و پذیرفتن شرایط جدیدی است که چندان از آن راضی نیستی. تبعید با اینكه اصطلاحاً خودخواسته است، اما به نوعی انسان معاصر را از درون خودش و از زوایای پیچیده‌ی زندگی‌اش رها می‌سازد. هر چه قدر انسان تبعیدی حساس‌تر باشد، این حس جدا‌شدگی او را آزرده‌خاطر‌تر می سازد.
بازبینی چالش‌های نویسندگان در تبعید ازآنجایی اهمیت دارد كه راه را برای برون رفت از آسیب پذیری و مرگ‌های زود‌رس و گاهی خودخواسته نویسندگان در تبعید هموار می‌كند. هر نویسنده‌ای سرمایه‌ی ادبی ادبیات یک کشور است که بدون شک فقدانش تاثیرگذار خواهد بود. گرچه كه ذات نوشتن چه در داخل و چه در خارج از ایران و حتی در میان نویسندگان غیر‌ایرانی سختی نوشتن است، اما با شناسایی راه های برون رفت از این چالش‌ها می‌توان مخاطب را با نویسنده آشتی داد و ارتباط قوی میان نویسنده‌ی ایرانی در تبعید با مخاطب داخل ایران برقرار كرد، ارتباطی كه بدون شك می‌تواند از رنج نویسنده‌ی تبعیدی بكاهد و مرهمی برای درمان روزهای غربت باشد.
